کنار هر قطره اشکم، هزار خاطره دفنه، اینقدر خاطره داریم، که گویی قد یک قرنه

گلو می سوزه از عشقت، عشقی که مثل زَهره، ولی بی عشق تو هردم، خنده با لبهای من قهره

درسته با منی اما، به این بودن نیازارم، تو که حتی با چشماتم، نمیگی آه دوستت دارم

اگه گفتی دوستت دارم، فقط بازی لبهات بود، وگرنه رنگ خودخواهی، نشسته توی چشمات بود

هر چی عشقه توی دنیا، من می خواستم مال ما شه، اما تو هیچوقت نذاشتی، بینمون غصه نباشه

فکر می کردم با یه بوسه، با تو همخونه می مونم، نمی دونستم نمیشه، آخه بی تو نمی تونم

گله می کنم من از تو، از تو که اینهمه بی رحمی، هزار بار مردم از عشقت، تو که هیچوقت نمی فهمی

گله می کنم من از تو، از تو که اینهمه بی رحمی، هزار بار مردم از عشقت، تو که هیچوقت نمی فهمی

چشام همزاد اشک و خون، دلم همسایه آهه، زمونه گرگ و عشق تو، شبیه مکر روباهه

شدم چوپان ساده لوح، کنار گلّه احساس، چه رسمی داره این گلّه، سر چنگال گرگ دعواس

تو اینقدر خواستنی هستی، که این گلّه نمی فهمه، اگه لبخند به لب داری، دلت از سنگ و بی رحمه

ببخش خوبم اگه این عشق، حیله تورو رو کرد، نفرین به دل ساده، که به چنگال تو خو کرد